Dit schreef Jan van Avezaath me, toen hij begin januari 2023 zijn cover van Cohens Master Song stuurde, met het verzoek het nummer te plaatsen op dit platform:
‘Ik heb het er niet graag over. Het klinkt al snel zwaar, gewichtig. Weet dat ik met al mijn vezels in mijn lijf grinnik als Karel van het Reve het heeft over “de ongelooflijke slechtheid van het opperwezen”. Dit gezegd hebbende, het volgende. Zonder illusies geen leven. Ik geloof in de ziel en zie het leven als een reis naar een andere dimensie. Voor alles wat ik meemaak, of het nu iets positiefs of negatiefs is, ben ik dankbaar. Mijn Halleluja -Prijs de Heer- klinkt de ene keer dan ook anders dan de andere keer. Maar mijn lof klinkt wel altijd: ik ben dankbaar dat ik leef. Over Halleluja gesproken. Ben gisteren naar de film geweest, “Hallelujah: Leonard Cohen, A Journey, A Song”. Een aardige documentaire, al vind je op YouTube minstens even goede documentaires over hem. Ons gezin had iets met Leonard Cohen. Mijn oudste zus had zijn eerste elpee. Iedereen op mijn vader na vond het een mooie plaat, zelfs mijn moeder en ik. Zij die geen Engels kon en ik, elf, twaalf jaar oud. Ik begreep niets van Cohens teksten, maar voelde wel dat hij iets te zeggen had. In die tijd begon ik ook met gitaarspelen. Ik kreeg les van één van de oudere broers van Hans, een jongen uit mijn klas op de basisschool. Hans kon heel hard rennen. Bij het voetballen gaf hij de bal een jens en ging er achteraan. Rudolf heette die broer. Voor zijn lessen gebruikte hij de nummers van Leonard Cohen. En zo leerde ik de liedjes van Cohen spelen. Dat songbook heb ik nog steeds. Al 53 jaar in mijn bezit. De akkoorden boven de teksten zijn van de hand van Rudolf, Rudolf van W. Halleluja, de Heer zij geprezen, en Rudolf ook. Karel laat ik met rust. Amen…’
Ik heb zijn verzoek ingewilligd. Hier komt-ie: ‘I believe that you heard your master sing…’
uitgeverij van groningen 